_ چه آفت‌هایی جنبش‌های دانشجویی را تهدید می‌کند؟

اما در کنار بیان شاخص های و همچنین مطالبات ایشان از دانشجویان و جنبش‌های دانشجویی نکته‌ای که ایشان به شدت بر روی آن تاکید می فرمایند، آفت‌هایی است که این مجموعه را تهدید می کند. همه دانشجویان باید به شدت مراقب این آفات باشند چرا که گرفتار شدن به آن می تواند کشور را دچار بحران اساسی کند. دشمن به شدت به تحولات جنبش دانشجویی و حرکات آن حساس است و دائما رصد می‌کند تا ببیند موقعیت مناسبی دست می دهد تا بتواند از این پتانسیل در جهت اهداف خود استفاده کند.

رهبر معظم انقلاب اسلامی طی سخنرانی در دانشگاه صنعتی شریف به تفصیل به واکاوی و بررسی آفات جنبش‌های دانشجویی پرداختند که در ادامه این گزارش به صورت گزیده شده می خوانید؛

• آفت اول: طمع مجموعه های ناباب/ یکى از آفات حرکت دانشجویى این است که  عناصر و مجموعه‌هاى ناباب به آن طمع بورزند و بخواهند از آن سوءاستفاده کنند. در دوره‌اى - که ما هم در آن دوره، خودمان از نزدیک شاهد و واقف به کارهاى اینها بودیم - بعضیها بودند که دلشان مى‌خواست سربه‌تن جنبش دانشجویى نباشد! هرجا که حرکت جوانان، بخصوص دانشجویان بود، اینها رویشان را درهم مى‌کشیدند و طاقت نداشتند! اینها وقتى ببینند که میدانى هست و بالاخره دانشجو و نسل جوان در کشور حرف مى‌زند و تعیین کننده است، بنا مى‌کنند اوّل سینه‌خیز، بعد یواش‌یواش نیم خیز، بعد هم یواش‌یواش با گردن افراشته مى‌آیند که بله، ما هم هستیم! اگر مجموعه‌هاى سیاسىِ قدرت طلبِ بدنیّتِ بددلِ بدسابقه، طرف حرکت دانشجویى آمدند و خودشان را به آن چسباندند و بر آن دست گذاشتند، این مى‌شود آفت. گاهى از همین تجمّعها و تشکّلهاى دانشجویى که پیش من مى‌آیند، به آنها صریحاً گفته‌ام که آن مجموعه‌هاى خطرناک چه کسانى هستند. چون این صحبت ممکن است پخش شود، در این جا پیش شما اسم نمى‌آورم؛ اما براى آنها اسم هم آورده‌ام.

 مواقعى هست که یک انسان بد و یک نیّت ناپاک مى‌خواهد از یک نیّت خوب، از یک انسان خوب، از یک حرکتِ خوب سوءاستفاده کند که انسان دلش مى‌سوزد و اگر بتواند، حاضر نیست چنین چیزى اتفّاق بیفتد. این‌جا هم از همان قبیل است. دانشجویان باید مواظب باشند. نمى‌شود بگوییم کسانى مواظب دانشجویان باشند؛ این نقض غرض خواهد شد. خودِ دانشجویان باید مواظب باشند که انسانهاى بد نیّت، تجمّعهاى بد نیّت، تشکیلاتهاى بد نیّت، مجموعه‌هاى بد نیّت و بد سابقه و بد نام، نزدیک نشوند. اگر هم مى‌خواهند کار خیرى بکنند، بروند خودشان کار خیر بکنند؛ به مجموعه دانشجویى کارى نداشته باشند.

•  آفت دوم: دور شدن از آرمانگرایى و آرمان‌ها/ یکى دیگر از آفات جنبش دانشجویى دور شدن از آرمانهاست. عزیزان من! ببینید؛ سالها قبل از انقلاب، یک واقعه جنایت‌آمیز در روز شانزده آذر اتّفاق افتاد. از اوّلِ انقلاب، مى‌شد کارى کنند که شانزده آذر اصلاً فراموش شود؛ چون آن‌قدر ما حوادث داشتیم! اما نه، مسؤولان کشور و علاقه‌مندان به مسائل کشور، مایلند خاطره این روز زنده بماند. چرا؟ چون آن روز به‌خاطر سخن حقّى، اتّفاقى در دانشگاه افتاد که بعدها جبهه دژخیمان به‌خاطر همان هدفى که جوانان داشتند - و هدف والایى هم بود - با آنها مقابله کردند و به کشته شدن سه نفر انجامید.

مسأله آن روز چه بود؟ ضدّیت با امریکا. چه زمانى؟ آن زمان که سیاست امریکا و دولت امریکا و رژیم امریکا و عناصر اطّلاعاتى و نظامى امریکا، در تمام شؤون این کشور حاکم بودند. در این کشور، چه آشکار و چه پنهان، همه چیز در دست امریکاییها بود.

 امروز که شما مى‌بینید امریکاییها از این که ایران اسلامى به طرفشان نمى‌رود، زنجیر مى‌جوند، به یاد آن روز است؛ چون این جا جایى بود که اینها مى‌ایستادند و از این جا به همه منطقه - کشورهاى عربى و ترکیه و ... - فخر و آقایى مى‌فروختند و اعمال نفوذ مى‌کردند؛ چون این‌جا را مال خودشان مى‌دانستند! ...در چنین شرایطى، حالا یک عدّه بیایند به‌عنوان دانشجو، نقطه مقابل حرکت شانزده آذر را عَلَم کنند؛ یعنى گرایش به امریکا تحت عناوین بسیار پوچ و سست و غیرمنطقى و غیرمستدل.

 این پشت کردن به جنبش دانشجویى است؛ این اصلاً جنبش دانشجویى نیست؛ این به‌کلّى یک چیز دیگر است؛ عکس آن است. مسأله مخالفت با امریکا را در قالبهاى بسیار کوچک و سست و بى‌بنیادِ جناح‌گرایى و امثال آن قرار دهند، براى این که اصل قضیه را از بین ببرند. این نمى‌شود. این از آفات جنبش دانشجویى است.

پس، یکى از آفات جنبش دانشجویى همین است که به آرمانها و آرمانگرایى پشت کنند. یا مثلاً وقتى که مسأله عدالت اجتماعى در کشور مطرح مى‌شود، دانشجو باید از این مسأله حمایت کند. عدالت اجتماعى، آن چیزى است که حتى کسانى که اصرار داشتند شعار عدالت اجتماعى را به دلایل سیاسى و با انگیزه‌هاى گوناگون کمرنگ کنند، بالاخره نتوانستند؛ مجبور شدند عدالت اجتماعى را مطرح کنند. در دنیا، غیر از مستکبران و زورگویان و چپاولگران عالم، هیچ انسانى نیست که به عدالت اجتماعى و شعار آن پشت کند. این شعار در کشور مطرح مى‌شود؛ چه کسى باید از این شعار حمایت کند؟ چه کسى باید بیشتر از همه درباره آن بیندیشد؟ چه کسى باید براى آن کار کند و درباره راههاى تأمین آن، تحقیق و بحث کند و میزگرد بگذارد، غیردانشجویان؟ باید توجّه داشت که این حرکت دانشجویى و بیدارى دانشجویى، مطلقاً به سمت عکس جهتها نرود. پس، یکى از آفات این جنبش، پشت کردن به آرمانها، فراموش کردن آرمانها و از یاد بردن آرمانهاست.

•  آفت سوم: سطحی شدن جنبش دانشجویی است/ یکى دیگر از آفات مهمّ جنبش دانشجویى، سطحى شدن است. عزیزان من! از سطحى‌اندیشى به‌شدّت پرهیز کنید. خصوصیت دانشجو، تعمّق و تدقیق است. هر حرفى را که مى‌شنوید، رویش فکر و دقّت کنید.
  

چرا در اسلام هست که: «تفکّر ساعة خیر من عبادة سبعین سنه»(2)؛ یک ساعت فکر کردن، ارزشش از عبادت سالها بیشتر است؛ به‌خاطر این که اگر شما فکر کردید، عبادتتان هم معنا پیدا مى‌کند؛ تلاش سازندگیتان هم معنا پیدا مى‌کند؛ مبارزه‌تان هم معنا پیدا مى‌کند؛ دوستتان را مى‌شناسید، دشمنتان را هم مى‌شناسید. شما فرض کنید در یک جبهه جنگى آدمهایى پیدا شوند که جبهه خودى را از جبهه دشمن تشخیص ندهند - حیران و سرگردان دور خودشان بچرخند - گاهى این‌جا تیر بزنند، گاهى آن‌جا تیر بزنند؛ گاهى بالا تیر بزنند، گاهى به خودشان تیر بزنند! ببینید فکر که نباشد، آدم این‌طورى مى‌شود.

 عدّه‌اى مى‌خواهند در هاى‌وهوى فریادها و شعارها و رنگ و روغنها و رنگ و لعابهاى دروغین، مجموعه دانشجویى را به این سمت بکشانند. این براى جنبش و حرکت دانشجویى خطر است. باید فکر کرد. با فکر، انتخاب، انتخابِ درستى خواهد بود. اگر در انتخاب اشتباه هم بکند، چنانچه انسانِ اهل فکر باشد، با او راحت‌تر مى‌شود حرف زد. آن آدمى که اهل فکر نیست، هرگونه انتخابى بکند، اگر اندک خطایى در آن باشد، نمى‌شود با او حرف زد و منطقى صحبت کرد؛ تسلیم تعصّبها و ندانستنها و جهالتهاى خودش است؛ اما وقتى اهل فکر و دقّت بود، اگر خطایى هم اتّفاق افتاده باشد، یک نفر آدم خیرخواه مى‌تواند با او حرف بزند و بگوید به این دلیل، این کار خطاست. نباید سطحى بود. به هر شعارى، به هر حرف گرمى، به هر دهان گرمى و به هر نقلى، نمى‌شود اعتماد کرد؛ باید فکر کرد. اساس قضایا فکر است. آن چیزى که انتظار عمده از انسانهاى فرزانه و هوشمند است، این است.

• آفت چهارم: به دام احزاب و گروهها افتادن است/ یکى دیگر از آفات، به دام احزاب و گروهها افتادن است؛ که این را قبلاً هم گفتم. مواظب باشید، اختاپوس خطرناک احزاب و گروههاى مختلف به سراغتان نیاید و شما را به دام نیندازد. از آن مجموعه آزاداندیش، اغلبِ خصوصیات مثبت را خواهند گرفت؛ که اگر این شد، آن وقت انسان در خدمت دشمنان انقلاب قرار مى‌گیرد و چیز خطرناکى مى‌شود و زندگى و سرمایه و آینده انسان حقیقتاً به باد مى‌رود و انسان دچار حسرت مى‌گردد. صحبت قدرى طولانى شد. من فقط در پایان این بخش از صحبتم توصیه کنم که شما عزیزان با نهج‌البلاغه اُنس پیدا کنید.
  

 نهج‌البلاغه، خیلى بیدار کننده و هوشیار کننده و خیلى قابل تدبّر است. در جلساتتان، با نهج البلاغه و کلمات امیرالمؤمنین صلوات‌اللَّه‌وسلامه‌علیه انس پیدا کنید. اگر خداى متعال توفیق داد و یک قدم جلو رفتید، آن وقت با صحیفه سجّادیه - که على‌الظاهر فقط کتاب دعاست؛ اما آن هم مثل نهج‌البلاغه، کتاب درس و کتاب حکمت و کتاب عبرت و کتاب راهنماى زندگى سعادتمندانه انسان است - اُنس بگیرید. البته حرفِ نگفته و گفتنى بسیار است؛ منتها چون تا ظهر، وقت بسیارى باقى نمانده و مى‌خواهم به سؤالات پاسخ دهم، این است که این بخش را تمام مى‌کنم.

منبع: مشرق